🎭 Karaś Z Pod Lodu

Niewiele brakowało, a kąpiel pod grubą warstwą lodu zakończyłaby się dla niego tragicznie. Do sieci trafiło nagranie z udziałem Jasona Clarka, który pływając w zamarzniętym jeziorze Za oknami zima: śnieg i mróz. Część wędkarzy cieszy się, łowi z pod lodu, a inni czekają na upragnioną wiosnę. Zapraszam do oglądania nowych filmów o grubości lodu, ale może się przyczynić do narastania pokrywy od góry, gdy na wierzch lodu dostanie się woda, bądź to ściekająca z brzegów, bądź wydostająca się z pod lodu ugiętego pod ciśnieniem śniegu, bądź wreszcie skutkiem zmiany stanu wody w rzece. Struktura lodu zależy od stopnia przechłodzenia wody. Słabo Serca lód (ang. Frozen Heart) — piosenka wchodząca w skład ścieżki dźwiękowej do filmu Kraina lodu, śpiewana przez handlarzy lodu, którym głosów w polskim dubbingu użyczyli Krzysztof Pietrzak, Grzegorz Wilk, Daniel Wojsa i Łukasz Talik. Piosenka ta śpiewana jest na początku filmu. Nucą ją handlarze lodu, a tekst nawiązuje do uprawnień Elsy. Robert Karaś jest wielki! Polski triathlonista ukończył dziesięciokrotnego Ironmana. Po 38 km pływania, 1800 km jazdy na rowerze toczył wielki bój z samym sobą i swoim zdrowiem, by zdołać przebiec 422 km. Fantastyczne wieści z Brazylii dotarły w sobotę, tuż po zwycięstwie 34-latka. Mimo wielkich problemów udało mu się pobić rekord świata, który wynosił 182 godz., 43 min i Od 1 IX 1995 r. do 30 VII 2000 r. – wykładowca na Uniwersytecie Wileńskim (wykłady i ćwiczenia z historii języka polskiego, gramatyki historycznej języka polskiego, ćwiczenia z dialektologii, leksykologii i leksykografii, kultury języka polskiego, język staro-cerkiewno-słowiański, lektorat dla grupy po szkołach niepolskich Podręczniki do geografii do 2 klasy liceum i technikum. Na tej stronie znajdują się książki do geografii do 2 klasy liceum i technikum. Są to podręczniki i zbiory zadań różnych wydawnictw, w tym Wydawnictwa Nowa Era, Wydawnictwa Pedagogicznego Operon, Wydawnictwa Szkolnego PWN oraz Wydawnictwa Szkolnego i Pedagogicznego WSiP. Sposób przygotowania: 1. Sprawioną rybę myjemy. Górę smarujemy masłem, układamy kilka gałązek ziół. Środek nacieramy sokiem z cytryny, sypiemy pieprzem i solą. Układamy pokrojone na 3 kawałki masło, ząbki czosnku i gałązki ziół. 2. Rybę układamy na papierze do pieczenia i pieczemy w 190 stopniach co najmniej 45 minut. Karaś na sukces pracuje sześć dni w tygodniu. Rano basen, pływa co najmniej cztery kilometry. Później trzy godziny na rowerze, a na koniec bieganie. Minimum 15 kilometrów. Do tego dwa razy w tygodniu dochodzą treningi na siłowni. Wychodzi tego z 30 godzin na tydzień. Wolne ma tylko w niedzielę. Przez Michał Rożniatowski. Akt. 24/05/2023, 12:30 GMT+2. Nie tak Robert Karaś wyobrażał sobie początek biegowej części 10-krotnego Ironmana w Brazylii. Polak, walczący o rekord świata na tym dystansie, zmaga się z problemami zdrowotnymi. "Robertowi odnowiła się kontuzja ze Szwajcarii" - napisano na jego profilu w mediach Rosja należy do największych gospodarek świata, pod względem PKB zajmuje 6 miejsce na świecie. Kolej Transsyberyjska to najdłuższa linia kolejowa na świecie, która przekracza 8 stref czasowych. Długość torów to 9288 km. W Rosji McDonald’s jest jedną z niewielu stref wolnych od alkoholu. 65% powierzchni Rosji to wieczna zmarzlina. Ostatni atak Zimy w mojej części Polski i zachciało mi się wypraw na lód , eh było fajnie Zapraszam na film z zimowego szaleństwa. tCrAz. Był chyba 1985 rok. Początek marca. Zalew Jeziorsko. Odchodząca zima nie była zbyt sroga. Lód był już wprawdzie pokryty licznymi kałużami wody, tu i tam przebiegały linie pęknięć, ale był jeszcze zupełnie bezpieczny. Jego grubość wynosiła kilkanaście centymetrów. Z kolegami wybraliśmy się na „ostatni lód” poszukać okoni, które podobno zaczęły świetnie brać. Sprawdziliśmy łowiska w rejonie Ostrowa Wareckiego, Miłkowic, ale wyniki były bardzo słabe. Zostały jeszcze ponad trzy godziny, więc decydujemy się spróbować szczęścia w rejonie Tomisławic. Zalew ma tu około 2,5 km szerokości. Już z daleka widzimy na lodzie kilka ciemnych sylwetek wędkarzy pochylonych nad przeręblami. Koledzy ostro ruszają w ich stronę. Mnie natomiast zaciekawił wędkarz łowiący bardzo blisko brzegu, pomiędzy wystającymi z wody krzakami łoziny. Miejsce zupełnie nieciekawe, gdzie można spodziewać się tylko drobnicy, może jakiegoś szczupakowego podlotka. Po powitaniu i rutynowym pytaniu czy „gryzą”, moje oczy robią się okrągłe ze zdumienia. Na lodzie, obok wędkarza, leży sześć całkiem ładnych karasi. Do tej pory sądziłem, że łowienie takich ryb zarezerwowane jest dla miesięcy letnich. Widać byłem w błędzie! Od tej pory w zbiornikach, które mają większą populację karasi, zawsze staram się zapolować na te waleczne rybki. Pomimo sporej wiedzy i pewności, że w danym łowisku znajdują się naprawdę duże karasie, nigdy nie udało mi się złowić sztuki powyżej 40 dag masy. Myślę, że mniejsze karasie, na wygrzewanych płyciznach, szybciej zwiększają temperaturę ciał, co aktywizuje ich procesy życiowe. Wysnułem taki wniosek, gdyż wszystkie ryby zostały złowione na łowiskach o głębokości nieprzekraczającej dwóch metrów. Najlepsze wyniki, ja i moi koledzy, uzyskiwaliśmy, gdy nadchodził pochmurny dzień bez opadów, po kilku ciepłych, słonecznych dniach. Ciśnienie nieznacznie się obniżało lub stało w miejscu. Zdecydowanie lepiej się łowiło, gdy nie było wiatru lub dmuchał bardzo słabo. Podczas silnych powiewów nie udało mi się złowić karasia. Sprawdzonymi łowiskami okazały się płytkie, niewielkie zatoki zbiorników zaporowych, osłonięte od wiatru drzewami lub wysokimi brzegami, a najlepiej i jednym, i drugim. Warto opuścić także mormysz w starorzeczach i płytkich stawach. Niewielkie, przydenne ruchy wody są mile widziane. Jednak podstawowym warunkiem jest stosunkowo duża ilość karasi w danym łowisku, co wyzwala dodatkowy, korzystny dla nas czynnik, jakim jest konkurencja pokarmowa. Wędka podlodowa długości 40 cm, raczej sztywna. Do tego miękki, pięciocentymetrowy kiwak, żyłka o średnicy 0,10 mm (kolor obojętny), mało rozciągliwa. Proponuję dwa rodzaje mormyszek w kształcie kropli, z czarną lub fioletową główką. Do czarnej główki korpus typu „tygrysek” w kolorowe, seledynowo- -czerwone paski, przetykane czarnym kolorem. Natomiast do fioletowej główki powinniśmy zastosować czarny korpus z drobniutkim, srebrnym lub złotym brokatem. Warto spróbować takich z dodatkowym, luźnym oplotem złotej nici. Maksymalna masa mormyszek to nie więcej niż 3 g (wzory najskuteczniejszych przynęt na zdjęciu). Karasie bardzo kiepsko reagują na szybką pracę mormyszki i dużą ilość drgań. Nie złowicie też karasia, jeśli podniesiecie przynętę wyżej niż 5 cm nad dno. Należy wykonywać powolne ruchy, podnoszące mormysz około 2–3 cm nad dno. Po kilku podniesieniach dobrze na kilka sekund położyć ją na dnie. Na niewielki, czarny lub brązowy, haczyk w rozmiarze 12–16 zakładamy nie więcej niż 2 ochotki. Nęcimy karasie bardzo oszczędnie, nie używając żadnych pojemników. Kilkanaście ochotek sypiemy palcami bezpośrednio do przerębla. Gdy zauważymy, że ochotki nie opadają pionowo w dół, tylko spływają gdzieś w bok, wiercimy dodatkowe otwory w tym kierunku, co metr. Ciekawostką jest fakt, że w tak płytkich, karasiowych miejscach zdarzają się przyłowy pokaźnych, nawet półkilogramowych okoni i okazałych płoci! Brania karasi są niezwykle delikatne. Najczęściej następują, gdy podnosimy przynętę z dna i sprawiają wrażenie, jakbyśmy o coś zahaczyli. Czasami następuje kilka drobniutkich „puknięć” w kiwak (tak biorą raczej niewielkie karasie). W obu przypadkach należy zaciąć. Jeśli doczekamy się pierwszego brania, to możemy być pewni, że czeka nas frajda złowienia od kilku do kilkunastu sztuk, bo karasie są mało płochliwe. Nie przeszkadza im zbytnio szamotanie się kolegi na wędce. Co najwyżej trochę się odsuną, aby po kilku minutach wrócić do żerowania. Holujemy karasia powoli. Wtedy nie szarpie się zbyt gwałtownie i nie wzbudza niepokoju reszty ryb. Od kilku lat na haczyk zaczęły trafiać liny i słyszałem już o łowionych karpiach. Mnie zdarzyło się dwukrotnie mieć prawdopodobnie karpia na wędce. Niestety, kończyło się to urwaniem mormyszki, a ryb nie widziałem. Czyżby ocieplenie klimatu albo jakiś nieznany rybi trend? Jeśli macie swoje przemyślenia i doświadczenia dotyczące łowienia karpiowatych spod lodu, to zapraszam do dyskusji. Mój mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi statystykiPonad 80% karasi złowiliśmy, gdy temperatura wynosiła od 3 do 5 stopni powyżej zera. 70% wzięło podczas pochmurnej pogody, ale warstwa chmur nie była gruba, widać było przez nią słońce. Mniej więcej po połowie rozłożyła się skuteczność mormyszek kolorowych i czarnych. Na dwie ochotki haczykowe złowiłem 80% karasi. Po około 10% zasmakowało w jednej lub trzech ochotkach. Mniej więcej 60% ryb żerowało na łowiskach o głębokości od 0,8 do 1,2 m. Płycej 10%, głębiej 30%. Gdy ciśnienie nieznacznie się wahało – 60% ryb. Przy bezwietrznej pogodzie – 60%, reszta podczas niewielkich powiewów, głównie z zachodu i południa. W przedziale wagowym 10–20 dag udało mi się przechytrzyć około 75% ryb, 20% – do 30 dag, pozostałe 5% – większe. Mój największy złowiony karaś ważył 38 dag. Wszystkie ryby to karasie i zdjęcia: Piotr BergerArtykuł w marcowym WW Wędkujemy zimą! Przydatne porady. #BezpiecznieNaLodzie Prawdziwa zima zbliża się nieuchronnie i wielu z nas, zamiast z żalem odłożyć w kąt cały sprzęt i tęsknić do wiosny, aż zaciera ręce na myśl o wędkarskiej wyprawie na lód. O ile kapryśna ostatnimi czasy aura pozwoli, niebawem ruszymy wiercić przeręble na zamarzniętych zbiornikach. Euforia "pierwszego lodu" jest jak najbardziej uzasadniona – tęskniło się za tym przez cały ciepły sezon, brania najczęściej są rewelacyjne, a zapał jeszcze w nas nie osłabł – ale emocje nie mogą przyćmić w nas zdrowego rozsądku. Woda to niebezpieczny żywioł, a w zimie niebezpieczny podwójnie – prócz ryzyka utopienia się pod lodem czyha na nas mróz, a z nim odmrożenia i hipotermia, które też mogą skończyć się tragicznie. Dlatego przede wszystkim należy zadbać o swoje bezpieczeństwo – na tyle sposobów na ile się da. Można nauczyć się bezpiecznie łowić ryby spod lodu. Jak bezpiecznie łowić ryby spod lodu? Kwestia bezpiecznych połowów na lodzie jest częściowo uregulowana przez RAPR. Czytamy w nim o: zakazie wędkowania w porze nocnej, minimalnej odległości między łowiącymi (10m.), średnicy otworów do 20cm co najmniej 1-metrowej odległości między nimi. Przestrzegając jednak wyłącznie tych przepisów nie unikniemy wielu niebezpieczeństw. Nic nie zastąpi nam wiedzy i logicznego myślenia – co jeszcze trzeba brać pod uwagę wchodząc na lód? Zdjęcie powyżej przedstawia ekstremalny przypadek, jednak przepis dotyczący odległości między łowiącymi jest w praktyce często ignorowany. GRUBOŚĆ LODU Wiele razy badano wytrzymałość lodu o różnej grubości i wypracowano w miarę uniwersalne normy dla bezpiecznego poruszania się po nim: Poniżej 5 cm – Lód utrzymuje ciężar małych zwierząt, ale nie człowieka 5-7 cm – Można ostrożnie wejść na lód, ale nie zaleca się jeszcze wędkowania 10 cm – Według badań to minimalna grubość lodu do wędkowania (wywiercenia lub wybicia otworu) 12 cm – Na takim lodzie mogą stanąć dwie osoby obok siebie, można przejechać się po nim rowerem czy innym lekkim pojazdem. Powyżej 20 cm – Na lód można wjechać samochodem UWAGA! Jako wzorzec przyjmuje się świeży, pierwszy lód, tzw. czarny – jego tafla jest zwarta, szklista i do pewnego stopnia sprężysta, wytrzymuje więc największe obciążenia. Im bliżej do wiosny, tym lód jest słabszy – poczynając od górnych warstw, robi się jaśniejszy, szary, potem biały, pojawiają się w nim pęcherzyki powietrza, pęknięcia, często duża jego część to tzw. śniegolód, czyli zmrożony mokry śnieg – do takiej pokrywy mamy dużo mniejsze zaufanie, może być bowiem słabsza od świeżej nawet o połowę. Jak sprawdzić grubość lodu? Grubość lodu możemy sprawdzić za pomocą zwykłej miarki włożonej do przerębla, a jeśli nie chcemy narażać jej na zamoczenie, możemy narysować skalę na łyżce cedzakowej, używanej do wygarniania okruchów lodu z otworu, lub na innym podłużnym przedmiocie, który można włożyć do wody. JAK CZYTAĆ LÓD? Woda stojąca, a płynąca Nikomu nie trzeba chyba uświadamiać, że lód nie w każdym miejscu jest taki sam. Pierwsza i najważniejsza sprawa, to odmienne traktowanie pokrywy lodowej na wodzie stojącej i płynącej. Rzeki nie zamarzają tak łatwo jak jeziora czy stawy, a ciągły ruch wody sprawia, że lód przyrasta nierównomiernie i w wielu miejscach może być zdradliwy. Na rzekach uważamy na miejsca, w których w ciepłym sezonie obserwuje się szybszy prąd wody, a także okolice źródeł, podwodnych górek, gwałtownych spadków dna lub wypłyceń, mostów i innych przeszkód. Wszystko, co zaburza stabilność prądu wody jest podejrzane i w takich miejscach najlepiej wywiercić kilka otworów, aby zbadać jakość i grubość pokrywy lodowej. Może się okazać że w przeręblach oddalonych od siebie o kilka metrów grubość lodu różni się o kilka centymetrów. Jeśli mamy jakiekolwiek wątpliwości, lepiej zrezygnować – dla człowieka, który znajdzie się pod lodem i zostanie porwany przez prąd rzeki, szanse na przeżycie są praktycznie zerowe. Z niebezpiecznego rejonu wycofujemy się tą samą drogą którą przyszliśmy. Łowienie przy moście na rzece jest względnie bezpieczne tylko przy naprawdę silnym mrozie, utrzymującym się przez wiele dni. Lód na jeziorze. Łowimy bezpiecznie! Woda stojąca także ma swoje charakterystyczne cechy. Mimo, że słusznie uchodzi za bezpieczniejszą od rzek czy kanałów, i tu nie można stracić czujności. Jeziora i stawy są z reguły bogate w wodną roślinność, która w zimie obumiera i rozkłada się na dnie zbiornika. Na skutek gnicia wytwarzają się gazy, które podnoszą temperaturę wody. Jeśli więc wiemy o skupiskach roślin, które widać w ciepłym sezonie, możemy spodziewać się tam cieńszego lodu. To samo dotyczy trzcin i wszystkiego, co wystaje ponad wodę. Wokół częściowo zanurzonych konarów, kamieni czy słupów pomostu lód pojawia się później i topnieje szybciej, najlepiej widać to podczas wiosennych roztopów: Na drugim zdjęciu widzimy charakterystyczną, ciemniejszą barwę topiącego się lodu. Nawet na środku jeziora można czasem dostrzec ciemne plamy. Nigdy nie należy się zbliżać do czegoś takiego. Uwaga na śnieg! Gruba warstwa śniegu na lodzie utrudnia jego przyrost ze względu na swoje właściwości termoizolacyjne. Padający śnieg skutecznie maskuje miejsca w których lód jest cieńszy lub uszkodzony. Woda z topniejącego śniegu szybko niszczy pokrywę lodową Zmrożony śnieg może dzięki twardej powierzchni „udawać” lód, ale nie jest dla niego żadnym wzmocnieniem i zawsze trzeba sprawdzić, czy pod takim śniegiem znajduje się dostatecznie gruba warstwa prawdziwego lodu. W towarzystwie weselej i bezpieczniej Na wędkarską wyprawę warto wybrać się z kimś, kto w razie wypadku pomoże wydostać się z wody, wezwie pomoc, pożyczy suche ubranie itp. Stres związany z ryzykiem podczas samotnej zasiadki potrafi odebrać całą radość z wędkowania. Jeśli jednak z jakichś przyczyn idzie się na ryby w pojedynkę, należy powiadomić kogoś z rodziny o miejscu wędkowania i planowanej godzinie powrotu. Nie można też zaniedbać kwestii wyposażenia się we właściwy ekwipunek. Sprzęt ratunkowy i niezbędne wyposażenie Nie wybieramy się na lód kiedy nie jesteśmy pewni jego wytrzymałości, ale nawet w najbezpieczniejszych naszym zdaniem warunkach lepiej dmuchać na zimne i mieć w zanadrzu gadżety, które mogą uratować nam życie. Lina Warto mieć pod ręką nawet kilkanaście metrów linki która utrzyma nasz ciężar przy wyciąganiu z wody. Na jej końcu można zawiązać gotową pętlę, aby nie musieć tego robić w krytycznym momencie. Warto nauczyć się wiązać specjalny węzeł ratowniczy, który nie rozwiązuje się nawet pod największym obciążeniem. Kiedy czujemy się niepewnie, można przemieszczać się po lodzie z liną zawiązaną już wokół tułowia – jeśli ciągnie się za nami, to w niczym nie przeszkadza. Węzeł ratunkowy. Po odrobinie ćwiczeń można zawiązać taką pętlę na sobie jedną ręką. Kolce Nieocenione podczas samodzielnego wydostawania się w wody na lód. Można kupić je w niektórych sklepach wędkarskich lub outdoorowych albo zrobić samodzielnie na wiele sposobów. W kryzysowej sytuacji można zamiast nich użyć scyzoryka lub innego przedmiotu, który da się wbić w lód, by podciągnąć się i wyjść z wody. Kolce wieszamy sobie na szyi, aby nigdzie się nie zapodziały kiedy będą potrzebne. Profesjonalne kolce ze specjalistycznego sklepu Gwizdek Przydatny zwłaszcza samotnym podlodowym łowcom do wezwania pomocy z dużej odległości, często sprzedaje się go w komplecie z kolcami. Wodoodporny pojemnik Przed wejściem na lód chowamy do niego ważne rzeczy, dokumenty, kluczyki do samochodu itp. Wpadnięcie do wody zimą, prócz ryzyka utopienia się, może być zabójcze ze względu na chłód. Zapewnienie sobie ciepła powinno być priorytetem na równi z posiadaniem sprzętu ratunkowego. Odpowiednie ubranie to podstawa Każdy z nas wie, jak ważne jest odpowiednie ubranie. Idealnie byłoby mieć specjalny wędkarski kombinezon wypornościowy – wodoszczelny, ciepły, a zarazem lekki, i co najważniejsze – utrzymujący niedoszłego topielca na powierzchni wody. Jest to jednak dość droga rzecz, którą możemy zastąpić zwykłym ubraniem, byle było ciepłe, nieprzemakalne i łatwe do zdjęcia nawet kiedy będzie przemoczone. Warto wziąć ze sobą zapasowe buty i kurtkę, nie można przecież zostać na mrozie w mokrym ubraniu. Organizm pomogą rozgrzać także słodycze, zwłaszcza czekolada, i gorące napoje. Wpadamy do wody - co robić? W tej sytuacji należy zmusić się do zachowania spokoju, bo chaotyczne ruchy tylko pozbawiają energii. Przede wszystkim trzeba wezwać pomoc. Warto zrzucić buty i kurtkę, które, nasiąknięte wodą, bardzo utrudniają wydostanie się z wody. Na lód wyciągamy się sami za pomocą kolców lub dajemy się wyciągnąć na linie albo innym przedmiocie, który zostanie nam podany. Po odczołganiu się w bezpieczne miejsce należy bezzwłocznie zdjąć z siebie mokre ubranie i ubrać się w coś suchego. Jak ratować? Jeżeli widzimy że pod kimś załamał się lód, od razu dzwonimy po służby ratunkowe (nr 112). Nie wolno podchodzić blisko „topielca”, bo lód tam jest słaby i może się załamać. Należy podczołgać się na brzuchu tylko tyle, by podać linę, szalik, gałąź lub cokolwiek innego, na czym można wyciągnąć poszkodowanego. Przemoczonemu człowiekowi pomagamy przebrać się w suche rzeczy, w razie potrzeby pożyczamy swoje. Jeśli jest taka możliwość, podajemy coś słodkiego do jedzenia albo gorący napój, ale nigdy alkohol! Alkohol rozgrzewa tylko pozornie, w rzeczywistości przyspieszając wychłodzenie organizmu. Wszystkim naszym czytelnikom życzymy udanych, ale przede wszystkim bezpiecznych połowów, tak byśmy na sezon letni spotkali się wszyscy w komplecie. Zapraszamy również do zapoznania się z naszą ofertą akcesoriów podlodowych (link). Zachęcamy również inne strony wędkarskie oraz blogerów do edukacji wędkarzy na temat bezpieczeństwa na lodzie. Oznaczajcie swoje wpisy tagiem #BezpiecznieNaLodzie i promujcie z nami rozsądne i bezpieczne wędkarstwo podlodowe! Zespół Dawid5588 zapytał(a) o 10:49 Czy można złapać karasia na stawie z pod lodu? Czy można złapać karasia na stawie z pod lodu? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 13:38 Karasie o tej porze roku i pod lodem wchodzą w stan wegetacji , zagrzebują się mule i nie żerują Tak że napewno nie złowisz 2 0 Raγas odpowiedział(a) o 20:23 raczej nie bo karaś w zime tak efektownie nie żeruje 0 0 wiki2469 odpowiedział(a) o 10:50 to zalezy... 0 1 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Posted by Wędkarz in Okoń on 01 12th, 2017 | no responses Z tych mrozów to najbardziej zadowoleni są chyba wędkarze 😀 którzy mogą bezpiecznie uskuteczniać wędkarstwo podlodowe. Niestety Ci, którzy nie lubią łowić ryb zimą pozostaje podziwiać jedynie zmagania odważnych kolegów, a jest co podziwiać koniecznie obejrzyjcie i ten filmik. Comments are closed. Karaś ozdobny (Carassius auratus) nazywany jest czasami także karasiem chińskim. Najszczerzej znamy go jako złotą rybkę. Do tej pory wyhodowano wiele odmian tych ryb, które różnią się od siebie wielkością oraz umaszczeniem. Te barwne i niezwykle efektowne stworzenia są chętnie wybierane jako ryby do oczka. Czy mogą żyć również w akwarium? Karaś ozdobny – co to za ryba? Karasie ozdobne często traktowane są jako alternatywa dla karpia koi. To ryby średniej wielkości, które w warunkach domowych dorastają najwyżej do długości 15 cm. Są dosyć wytrzymałe i łatwe w hodowli. Ze względu na ogromną ilość odmian rybki te dostępne są w najróżniejszych kształtach i kolorach. Tak zwane odmiany szlachetne (welony) wyróżniają się brakiem płetwy grzbietowej oraz podwójną płetwą ogonową. Odmiany typu kometa mają z kolei wydłużony kształt ciała i płetwy ogonowe, które mogą być tak długie, jak całe ciało ryby. Do standardowych ogrodowych oczek wodnych najchętniej wybierane są rybki będące mieszankami poszczególnych odmian. Najczęściej występują w różnych odmianach koloru pomarańczowego, złotego i czerwonego. Karaś ozdobny w oczku wodnym Karaś ozdobny jest o wiele mniej wymagającą rybą, niż równie popularny karp koi. Jeżeli planujesz wpuścić ten gatunek ryb do swojego ogrodowego oczka, wybieraj odmiany, które posiadają wszystkie płetwy i poruszają się dosyć szybko. Są one bardziej odporne zarówno na skoki temperatury, jak i na różnego rodzaju infekcje bakteryjne. Przygotowania rozpocznij wiosną, kiedy samice są pełne ikry. Wtedy o wiele łatwiej rozpoznać płeć poszczególnych osobników. W nowych warunkach najlepiej adaptują się młode ryby w wieku roku do dwóch lat. Zimowanie ryb w oczku wodnym wymaga rezygnacji z zakupu delikatnych odmian akwariowych. Takie rybki mogą nie przetrzymać zimy pod lodem. Karaś ozdobny jest rybą dosyć odporną na stan wody w oczku. Nie powinien on jednak mieszkać w bardzo zamulonym stawie, w którym znajduje się mnóstwo związków azotowych. Jak karmić karasie w oczku wodnym? W sklepach zoologicznych i akwarystycznych znajdziesz wiele mieszanek przeznaczonych dla ryb akwariowych. Karasie karmi się w okresie wiosennym i letnim najwyżej raz dziennie. Przed zimą podawaj pokarm o zwiększonej kaloryczności. Jeżeli twoje oczko wodne jest głębsze niż 120 cm, ryby mogą spokojnie w nim przezimować. Karaś ozdobny w domowym akwarium Mniejsze i delikatniejsze odmiany ryb ozdobnych świetnie sprawdzą się w akwarium. Warto pamiętać, że karaś ozdobny to gatunek, który najlepiej czuje się w ławicy. W akwarium powinno więc zamieszkać przynajmniej pięć sztuk. To żarłoczne ryby, które zjadają niemal wszystko, co wpadnie im do pyszczka. Co za tym idzie, mocno zanieczyszczają akwarium, dlatego potrzebna będzie wydajna filtracja. Nigdy nie trzymaj złotej rybki w kuli. Te ruchliwe zwierzęta potrzebują dużej przestrzeni do pływania. Akwarium dla nich powinno mieć minimalną długość 100 cm. Temperatura wody może być bardzo różna – od 4 do nawet 21 stopni. Trzeba tylko unikać wysokich skoków. Karaś ozdobny to ryba, która dzieli się na wiele różnych odmian. Większe i masywniejsze świetnie sprawdzają się w oczku wodnym. Drobniejsze odmiany ozdobne, znane jako złote rybki można trzymać w akwarium.

karaś z pod lodu